Σάββατο 28 Φεβρουαρίου 2015

Ανανεωμένη ΠΥΞΙΔΑ - ΕΥΡΕΤΗΡΙΟ

Πρωτόγραφο:

Το κυκλάμινο ... στις 3 Μάη 2016, έκλεισε 10 (δέκα!) χρόνια .... "αέρα".

Σας ευχαριστεί και συγκινείται...
Χαίρεται και λυπάται...
Καμαρώνει και μετανιώνει...
Όλα μπερδεμένα.
Να είστε ΚΑΛΑ!

 
***
(ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ 2019: Μη ψάχνετε αυτή την ανάρτηση, είναι ανημέρωτη, καλύτερα στο πλάι.)

ΠΥΞΙΔΑ - ΕΥΡΕΤΗΡΙΟ BLOG ΚΥΚΛΑΜΙΝΟΥ ΒΟΥΝΟΥ ή Κατερίνας Δε.Στα.Πα..


Σήμα απ' τον Μάη του 2006

******

Λόγω χρόνου, το ευρετήριο το αντέγραψα από την μπάρα ενός blog, οπότε, τρέχα γύρευε.
Κάποια λείπουν.
Η "ουσία" μένει.
Νομίζω;

****
Συλλεκτικό

Με ΠΑΡΕΑ το 2015

Γιάννης Ρίτσος

«Κυκλάμινο,
κυκλάμινο,
στου βράχου τη σχισμάδα,
πού βρίσκεις χρώματα κι ανθείς,
πού ήλιο και θεριεύεις ...»

Ήταν και θα είναι σφραγίδα μου!

Ήταν και θα είναι σφραγίδα μου!
Κυκλάμινο βουνού

Γιάννης Ρίτσος

«Το χειροκρότημα ούτε ανταμοιβή ούτε καταφύγιο. Ποιος είναι / αυτός που τον χειροκροτούν; Κι οι ξένοι ετούτοι ποιοι είναι; / Μήπως ο ξένος είμαι εγώ; Μεγάλη προσοχή τού δώσαν, / μεγάλη σημασία, χωρίς να ξέρουνε τη γλώσσα του. Και τον χρεώσανε. / Για να χρωστάει πάντα. / Για να χρωστάει και να μην έχει τίποτα δικό του, να μην έχει / δικιά του κλίνη, σώμα, εσώρουχα, νερό, τσατσάρα - / έτσι ψηλός, στημένος όρθιος πάνω στη δική τους περηφάνια, / στη δική τους ανάγκη. Κι εκείνος, στον αέρα, / να μη μπορεί να σκύψει μέσα του για λίγο, να χαμογελάσει - / βραδάκι, με βρεγμένα τζάμια, μ΄ ένα θαμπό φανοστάτη, / με βρεγμένα μαλλιά. Αφήστε μου, λέει, / μια σιωπηλή γωνιά να φάω κι εγώ το ψωμί μου, να ξύσω / μ΄ ένα σπιρτόξυλο το σβέρκο μου, χωρίς να με κοιτάει κανένας.»